Wystawiliby jakiegoś bezosobowego mydłka, który niczym szczególnym nie wyróżniałby się ale też i nie budziłby żadnych kontrowersji i mieliby zwycięstwo w kieszeni.
Ale nie!
Siły postępu muszą zawsze być kilka kroków do przodu. A potem dziwią się, że buty gubią.
Murzyn kontra kobieta to rewolucja vs. rewolucja. Któraś rewolucja musiała wygrać, choć obie są droga do porażki. Pytanie tylko, czy za tym rewolucyjnym płomieniem nadążają wyborcy amerykańscy, którzy statystycznie rzecz biorąc z szybkości, zwłaszcza myślenia, nie słyną. Słyną za to z nadwagi.
To banał, ale warto przypomnieć, że prezydenta Stanów Zjednoczonych nie wybierają znerwicowani intelektualiści z Nowego Jorku, metroseksualni artyści z San Francisco i LA, ale tłuste tyłki z z Ohio, Illinois i Kentucky.
Dla dużej liczby tych, wsypujących w siebie sterty chipsów przy sitcomach, obywateli, różnica pomiędzy "Osamą" a "Obamą" nie jest jasna a prezydent Francji "iraq" mógłby już wreszcie przestać nękać Amerykę.
Pomijając już, że wielu z nich wciąż w swojej okolicy nazywa takich jak Barack Obama - "boy", ci ludzie są bardzo odlegli mentalnie od jakiejkolwiek "zmiany, w którą można uwierzyć".
Republikanie powinni sobie z kandydatem Partii Demokratycznej dość łatwo poradzić, zwłaszcza, iż porównaniu z Hillary, jest on wciąż dla opinii publicznej postacią dość enigmatyczną. A to zapewne oznacza niejedną jeszcze niespodziankę w jego życiorysie.
Dla porządku - Hillary to też nie był najlepszy wybór, bo kobieta ma za uszami takie machloje, że hej.
Oczywiście temu, że Partia Demokratyczna, mająca, jak się wydawało, zwycięstwo w tegorocznych wyborach prezydenckich w kieszeni, nie wybrała racjonalnie, czyli kandydata niekontrowersyjnego, o w miarę klarownej przeszłości i bogatym dorobku, winien jest system wyborczy, a raczej prawyborczy.
Ale co tam. Miło będzie popatrzeć, jak świat postępu społecznego zbiera wciry...
